LEGALISERING VAN DE HANDEL IN NEUSHOORNHOORN – DE ACHTERGROND
Het debat over de vraag of het legaliseren van de handel in neushoornhoorn zou helpen om het huidige niveau van stroperij te verminderen of dat het de situatie alleen maar zou verergeren, is zonder twijfel het meest polariserende onderwerp in de neushoornbescherming van vandaag.
Of een dier of een deel van een dier legaal verhandeld mag worden, wordt bepaald door het beleid dat is vastgelegd in de Convention on International Trade in Endangered Species of Fauna and Flora (CITES). Momenteel stelt CITES dat internationale handel in neushoornhoorn onder geen enkele omstandigheid is toegestaan. CITES houdt elke drie jaar een Conference of the Parties (CoP), waar het beleid wordt herzien en er over voorgestelde wijzigingen wordt gestemd. De laatste CoP vond plaats in Panama stad in 2022.
Er werd algemeen verwacht dat Zuid-Afrika, waar meer dan 70% van de neushoorns ter wereld en 79% van de neushoorns in Afrika leven, zou voorstellen om de internationale handel in neushoornhoorn te legaliseren, maar dat deden ze niet. Swaziland deed echter wel zo’n voorstel, wat betekent dat het onderwerp werd besproken op de CoP van 2016.
De ‘pro-handel’-kant van het debat beweert dat door particuliere neushoorneigenaren toe te staan om effectief neushoorns te kweken en hun hoorn met regelmatige tussenpozen te oogsten (neushoornhoorn heeft een gemiddelde groeicyclus van vier jaar en kan elke twee jaar worden geoogst) en de geoogste hoorn via gecontroleerde en gereguleerde kanalen te verkopen, het zal helpen om te voldoen aan de vraag naar neushoornhoorn in Azië. Zij beweren dat deze praktijk inkomsten zal genereren die zouden worden gebruikt om de neushoornveiligheid te vergroten en de eetlust te verminderen om neushoorns te stropen en illegaal in hun hoorn te handelen.
De ‘geen handel’-kant van het debat beweert dat er simpelweg niet genoeg neushoorns in de wereld zijn om de waargenomen markt voor neushoornhoorn in Azië, met name Vietnam en China, te bevredigen. Verder wordt betoogd dat we de omvang van de werkelijke markt voor neushoornhoorn niet kennen en dat het zeer waarschijnlijk is dat legalisering van de handel in de hoorn in werkelijkheid een legitiem kanaal zal bieden om illegale neushoornhoorn wit te wassen en dat het stroperijniveau zeer goed zou kunnen toenemen. Degenen die tegen legale handel zijn, stellen ook dat het fokken van neushoorns ertoe zal leiden dat dieren in steeds onnatuurlijkere en ‘krappe’ omstandigheden zullen leven om hun rendement op investering te maximaliseren.
DE MENING VAN HELPING RHINOS
Bij Helping Rhinos zitten we aan de no-trade kant van het hek en geloven we dat legalisering van de handel in neushoornhoorn zeer waarschijnlijk zou resulteren in een toename van stroperij. Het zou het spel zeker aanzienlijk veranderen en we geloven niet dat er voldoende onderzoek is afgerond en gepubliceerd om aan te tonen dat een legale handel in neushoornhoorn ofwel de vraag in bestemmingsmarkten zal bevredigen of het niveau van neushoornstroperij zal verminderen.
Eén ding is echter duidelijk. Of u nu voor of tegen handel bent, beide partijen beweren dat ze hetzelfde doel hebben: de overleving van de neushoorn op de lange termijn. Sommigen zullen beweren dat particuliere neushoorneigenaren zeer rijke individuen zullen worden als handel wordt gelegaliseerd. Helaas heeft het hele handelsdebat geresulteerd in twee segmenten die tegen elkaar ‘vechten’ terwijl ze allebei beweren hetzelfde gemeenschappelijke doel te hebben: de neushoorn beschermen en redden.
Bij Helping Rhinos is het onze sterke wens dat CITES CoP tegen een legale handel in neushoornhoorn stemt en dat na de stemming, een besluit dat ten minste de komende drie jaar standhoudt, zowel de voorstanders van handel als voorstanders van geen handel een manier kunnen vinden om samen te werken. We moeten ons verenigen achter een gemeenschappelijke zaak: het redden van de neushoorn.
Het zal moeilijk zijn om de verschillen opzij te zetten, maar dit is toch het moment om dat te doen en ons te verenigen in de strijd tegen de stroperij en corruptie die onze geliefde neushoorn met uitsterven bedreigen.
Met de huidige prijs van neushoornhoorn is het vrijwel onmogelijk om dit argument te verdedigen. We moeten dus nieuwe manieren vinden om met de lokale gemeenschappen in contact te komen en hen te betrekken bij de strijd om de neushoorn te redden.
Er zijn een aantal theorieën over de oorzaak van de toename van stroperij sinds 2007. Deze omvatten verhalen van een hooggeplaatste politicus in Vietnam die beweerde dat hij van kanker was genezen door neushoornhoorn te nemen, maar misschien is de grootste bijdragende factor de toename van welvaart in China en Vietnam. Het percentage van de bevolking van deze landen dat zich nu neushoornhoorn kan veroorloven, is veel groter dan het slechts een paar jaar geleden was.
Zoals eerder vermeld, heeft dit geleid tot het gebruik van neushoornhoorn als statussymbool, waarbij veel mensen hun rijkdom tonen door neushoornhoorn openlijk te gebruiken voor van alles, van een middel tegen een kater tot het verbeteren van de ‘algemene gezondheid’.
De handel in neushoornhoorn is sinds 1977 verboden onder de Convention on International Trade in Endangered Species (CITES), maar de vraag naar hoorn op de zwarte markt is groot. Aangedreven door Aziatische landen, met name Vietnam en China. Het wordt gebruikt in traditionele Aziatische medicijnen, hoewel er geen wetenschappelijk bewijs is dat hoorn nuttig is als remedie. Meer recent, en met name onder de midden- en hogere klassen van Vietnam, symboliseert de aankoop van neushoornhoorn iemands rijkdom en succes. Het wordt gebruikt als statussymbool. Lees meer over neushoornstroperij.
TROFEEËNJACHT – DE ACHTERGROND
Trofeejacht op welke diersoort dan ook is een controversieel onderwerp, en dat geldt nog meer als het om bedreigde diersoorten gaat.
De praktijk van trofeejacht omvat een specifiek aantal vergunningen die worden verleend door de wildautoriteit van een land, waardoor individuen, die een groot bedrag betalen, door een professionele jager de Afrikaanse bush in kunnen worden gebracht, de soorten kunnen volgen waarvoor ze hebben betaald om te jagen en dat individuele dier kunnen schieten. De gastjager zal doorgaans een aanvraag indienen bij de Convention on International Trade in Endangered Species of Fauna and Flora (CITES) om het lichaam van het dier dat ze hebben geschoten naar hun thuisland te vervoeren.
Er zijn veel mensen die geloven dat effectief gereguleerde trofeejacht een acceptabele methode van bescherming kan zijn, waarbij inkomsten uit de jacht worden gebruikt om gezonde fokpopulaties van een bepaalde soort te behouden, waardoor de totale populatie toeneemt. Er wordt beweerd dat een toerist die deelneemt aan trofeejacht veel meer uitgeeft aan zijn reis dan de gemiddelde safaritoerist. Er wordt ook gesteld dat jachtvergunningen worden verleend voor een specifiek dier dat moet worden geschoten, in het geval van neushoorns is dit doorgaans een oude stier die de fokleeftijd voorbij is en die jongere stieren ervan kan weerhouden dominantie over te nemen en zo de genenpoel te vergroten.
Er zijn ook veel mensen die geloven dat het afschieten van een bedreigde diersoort, zoals een neushoorn, verkeerd is en gemengde signalen afgeeft. Ze werpen tegen dat een jager misschien meer uitgeeft per trip, maar dat hij maar één keer betaalt om het dier te zien (of te schieten) en dat er genoeg neushoorns aanwezig moeten zijn om aan de eisen van talloze jagers te voldoen (er zijn beperkingen op het aantal afgegeven vergunningen). Eén neushoorn kan door veel safaritoeristen gedurende een aantal jaren worden bekeken, wat betekent dat de werkelijke inkomsten die worden gegenereerd door de neushoorn in leven te houden, groter zijn gedurende zijn hele leven dan wanneer je hem afschiet als onderdeel van een trofeejacht.
Natuurlijk is er ook het onderwerp corruptie, en zoals bleek bij het veelbesproken incident met ‘Cecil de Leeuw’ is het toegestane dier niet altijd het dier dat wordt doodgeschoten.
DE MENING VAN HELPING RHINOS
Bij Helping Rhinos geloven we dat er geen plaats is voor het doden van een gezond dier in naam van natuurbehoud. In sommige Afrikaanse landen is trofeejacht een manier van leven, maar dat wil niet zeggen dat het de toekomst is. Wij geloven dat alternatieve manieren om essentiële inkomsten te verkrijgen, voor zowel neushoorneigenaren (ongeacht of het particuliere of staatsneushoorneigenaren zijn) als voor lokale gemeenschappen grenzend aan de territoria van neushoorns, onderzocht en geïmplementeerd moeten worden. Hoewel we het beëindigen van de handel in trofeejacht op bedreigde diersoorten, waaronder neushoorns, krachtig steunen, moeten we ervoor zorgen dat elke wijziging in de wetgeving wordt doorgevoerd na een volledige beoordeling van de impact hiervan.
Trofeejacht kan een negatief effect hebben op de overleving van soorten en beschermingsinspanningen ondermijnen. Trofeejagers richten zich vaak op zeldzame en bedreigde soorten of dieren met indrukwekkende fysieke eigenschappen en verwijderen individuen die essentieel zijn voor de voortplanting en het stabiliseren van sociale groepen. Door op dergelijke dieren te mikken, dragen trofeejagers direct en indirect bij aan de afname van de populatie, verstoorde sociale structuur en verminderde veerkracht. De industrie stimuleert de vraag naar onderdelen en producten van bedreigde soorten en stimuleert en prioriteert het doden ervan via beloningsregelingen en andere promoties.
Bovendien is het schieten op beschermde en bedreigde diersoorten vaak een voorrecht van buitenlandse jagers, terwijl de toegang tot wilde dieren en land vaak beperkt is voor de lokale bevolking. Deze ontrechting van lokale gemeenschappen, in combinatie met de sociaal destabiliserende effecten van trofeejacht op veel soorten, kan conflicten tussen mens en dier aanwakkeren in plaats van verzachten. Dergelijke situaties worden nog verergerd door het feit dat de trofeejachtindustrie er niet in slaagt om zinvolle economische voordelen te leveren aan lokale gemeenschappen, in tegenstelling tot wat wordt beweerd door het pro-trofeejachtnarratief. Omdat de meeste jachten op privéterrein worden uitgevoerd en de jachtsector wordt geplaagd door corruptie, belanden de inkomsten uit trofeejacht meestal in de zakken van jachtexploitanten, particuliere boerderijeigenaren en lokale elites.
In 2022 sloot Helping Rhinos zich aan bij 137 natuurbehoud- en dierenbeschermingsorganisaties van over de hele wereld, waaronder 45 NGO’s uit Afrikaanse landen, in een gezamenlijk standpuntdocument om zich uit te spreken tegen trofeejacht en beleidsmakers aan te sporen om de import ervan te verbieden.
Read our statement on trophy hunting in full